IJswijntjes en adembenemende uitzichten

Zondag en maandag stonden in het teken van een “Ice wine” tour en de Niagara Falls. Zondagochtend hadden we om 09:30 bij het busstation afgesproken met Steef, zodat we de bus naar Niagara falls konden nemen. Dat was een twee uur durend ritje, en omdat het zo mistig was konden we onderweg niet zoveel zien. Eenmaal daar op het busstation werden we opgehaald door onze gids; Steve. Hij vertelde ons dat de tour die wij geboekt hadden vooral door Canadezen bezocht wordt, en niet zoveel door toeristen. Stiekem vinden wij dat alleen maar leuk, dus vol verwachting reden we naar de eerste “winery”. Kleine tussenstop gemaakt bij de Tim Hortons, voor een goede bodem voor de wijn, wat wel nodig bleek later. Onderweg vertelde hij van alles over Canadese wijn, waar heel veel mensen het bestaan niet eens vanaf weten. Dat komt ook omdat je hier niet het ideale klimaat hebt om druiven te kweken voor wijn. Door veel te proberen hebben ze uiteindelijk toch een manier gevonden om dat wel te doen, en staat Canada vooral bekend om haar IJswijnen. IJswijn is wijn van bevroren druiven die met blote handen geplukt worden en heel langzaam geperst worden als ze nog bevroren zijn. Dit geeft een hele geconcentreerde drank, die erg zoet is, en dus vooral gebruikt wordt als dessertwijn.

De eerste winery die we bezochten was Southbrook, een gekwalificeerd organische (en daar zijn ze heel trots op). Een práchtig pand, midden tussen de (nu besneeuwde) wijngaarden en helemaal van glas gemaakt. We gingen naar de speciale “proefruimte” en daar stonden per persoon vier wijnen, en een plankje met proeverijtjes. Van Chardonnay, naar Riesling, naar Cabernet France en tenslotte een IJswijn. We kregen een uitgebreide uitleg over de combinaties die ze gemaakt hadden en over het hoe en waarom achter wijn proeven. Daarna mochten we het zelf ervaren, en heel grappig om te proeven dat de smaken van het eten écht wat doen voor de wijn. De rode Cabernet France was echt héél erg lekker (hele glas leeggedronken, oeps) en deze proeverij was zeker een goed begin van de dag. Daarna mochten we in de “winkel” (een soort enorme bar met eromheen uitgestalde wijnen) nog meer proeven en werden Steef en ik verliefd op een frambozen dessertwijn en namen een flesje mee.

De tweede Winery heette Pilliteri, een wat duurder segment wijnen dan de eerste (die ik ook al behoorlijk aan de prijs vond). We werden rondgeleid over het terrein door wijnstudent Jacob, die vol enthousiasme vertelde over alles wat ze daar doen. We mochten een kijkje nemen in de wijnkelder, waar alle vaten opgeslagen stonden en daarna was het ook hier tijd voor een proeverij. Hij was zó enthousiast dat we drie witte, drie rode en 2 ijswijnen mochten proeven. De duurste wijn (die overigens wel érg lekker was) kostte bijna honderd dollar per fles. Ook dit pand was smaakvol ingericht en omringd door uitgestrekte wijnvelden.

De laatste winery was Hinterbrook, een wat kleinere winery, vooral erg trots op hun rosé’s. Wat hier erg apart is, is dat de labels wit zijn, bedoeld om ze zelf te kunnen decoreren als je een fles cadeau wilt geven, of om je eigen ontwerp voor jezelf op te kunnen creëren. Ook hier was de wijn erg lekker (al hadden we m alledrie al behoorlijk zitten), maar kregen we wat minder uitleg over de achtergrond van de wijnen en het onstaan van Hinterbrook. Vonden we niet heel erg, want het was best een lange dag met veel informatie geworden.

Onze gids dropte ons af in Niagara on the lake, een klein dorpje, op de plek waar vroeger (je raadt het al) een meer was. Hier wandelden we even rond, kochten we wat kleine souvenirs en aten we in een Ierse pub met livemuziek. Na het eten hadden we nog iets meer dan twee uur voordat de bus die we geboekt hadden terug zou gaan, dus wandelden we nog even naar Fort George, een voormalige gevechtsbasis. Het was inmiddels begonnen te regenen, en na deze wandeling pakten we een Uber naar het busstation. De busreis terug duurde twee uur (die ik slapend heb doorgebracht) en daarna moesten we nog 20 minuten met de tram naar huis, om daar vervolgens als een blok in slaap te vallen.

De volgende ochtend ging de wekker alweer om 07:00, want we hadden een dagtour naar de Falls geboekt. Zonder Steef helaas, want die moest gewoon naar stage. Vol nieuwe energie gingen we naar de tram, maar het was natuurlijk ochtendspits, dus met de eerste vier die langskwamen konden we niet mee. Het zonnetje scheen, en we konden nu eindelijk eens écht zien in wat voor omgeving we verblijven (dat we bijvoorbeeld uitzicht hebben op de CN tower vanuit ons appartement). Eenmaal op de ophaalplek (een Starbucks), waar we tussen 08:45 en 09:15 opgehaald zouden worden, werd het behoorlijk koud. De temperatuur was gedaald naar -6 en dat bevordert je humeur niet echt, als je een half uur stil moet staan in de kou. Gelukkig kwam het busje wel en reden we om 09:10 weg uit de stad.

Onze gids, een hele vrolijke (Afrikaanse, dus ze begroette ons zowaar in het Nederlands) dame, kletste onderweg al honderduit over de watervallen, de geschiedenis en de omgeving. De eerste stop was meteen onwijs cool, een toren waarin je met een soort celletje als lift omhoog kon, waarna je een 360 graden view over de falls en de omgeving had. Het was er heerlijk rustig, en we hebben op ons gemakje kunnen genieten van het uitzicht (en uiteraard de nodige foto's gemaakt). De omgeving is, merkten we al gauw, vrij apart. De Niagara Falls liggen eigenlijk midden in de bewoonde wereld, tussen de USA en Canada in. Je kunt dus zwaaien naar de overburen als het ware, maar je kan er niet zonder door de border control heen te moeten, komen. Naast de falls is een soort mini las-vegas, met heel veel uithangborden, game halls, muziek en filmmusea.
Na de toren hadden we nog drie uur voor de bus weer zou vertrekken dus besloten we het stuk langs de watervallen te wandelen (ongeveer 5 km in totaal). Omdat het dus zo rustig was én de zon scheen, was het echt genieten van deze wandeling. Het ijs overal maakte de watervallen nog stralender dan ze (waarschijnlijk) in de zomer zijn. We hebben genoeg foto's gemaakt en met uitzicht op de falls witte chocolademelk (mama) en thee (elana) gedronken. Daarna terug naar het mini Las Vegas want ik had een IHOP gespot! Daar aten we heerlijke pannenkoeken als lunch.

Na deze drie uur genieten (en een klein beetje kou lijden) gingen we met de bus naar nog één ander uitzichtpunt en daarna door naar Niagara on the lake. Omdat we daar de dag ervoor al een beetje hadden gewinkeld streken we neer in een, volgens Steef fantastisch, café: Balzac's coffee roasters. Ik dronk daar een heerlijke warme appelcider en mama kon bevestigen dat de koffie erg lekker was.

Het laatste deel van de tour was een korte stop bij de kleinste kapel ter wereld (zó schattig) en een bezoekje aan een Winery (wat toevallig nou). We stopten bij Lake View, een kleine winery waar we vooral IJswijntjes konden proeven. Deze vielen goed in de smaak en met een voldaan gevoel stapten we terug de bus in, op terug naar Toronto. Het zonnetje ging onder en ondanks de file ging de tijd vrij snel. Als aandenken kregen we een mok mee, die van zwart verandert naar de watervallen als je er een warme drank in doet. Ik heb m nét getest, en het werkt! Echt een leuk aandenken aan deze toch wel bijzondere dag.

Eenmaal terug in Toronto wilden we gaan eten bij een mexicaan die we eerder tegen waren gekomen. Ons geluk altijd, we konden hem natuurlijk niet meer vinden. Nadat we zeker weten veel te ver waren gelopen streken we neer bij Bierhalle, een semi-Duits restaurant. We aten braadworst, zuurkool en kaasfondue, een goede afsluiter van deze dag! Nu lekker op de bank met een kopje thee, even kijken wat we morgen gaan doen en daarna lekker op tijd slapen. Weer bijna 17km gelopen vandaag, dat is niet niks!

Bedankt voor al jullie lieve en leuke reacties, dat maakt het nóg leuker om te blijven schrijven!

Liefs,
Elana, Karin en Steef