Olifantjes in het bos!

Dinsdag 3 januari was een dag waar ik al heel lang naar uit had gekeken. We hebben namelijk een olifanten reservaat bezocht! We stonden uiteraard netjes om 08:00 klaar, en om 08:45 kwam dan eindelijk de taxi om ons op te halen. Ik heb in alle ritjes in Thailand geen gordel gezien, dus ook in deze "taxi", een busje met twee bankjes waar in totaal 9 mensen op gepropt zaten, waren die niet aanwezig. Na een half uurtje rijden kwamen we bij een lokale markt, waar we eten voor de olifanten, en voor ons gingen halen. Onze tourguide was supervrolijk en gaf ons een mandarijn, in de veronderstelling dat dat fruit was dat we niet kenden en stiekem konden we hier wel om lachen. De markt was echt zoals je zou verwachten. Alles lag bovenop elkaar, overal afval op straat en het vlees lag in bakken ijs met een soort waaiertjes van plastic zakken erboven. Als dat maar goed zou gaan. Eenmaal alles ingekocht vervolgden we de tocht naar de jungle. De rit duurde ongeveer nog anderhalf uur waarvan het laatste halfuur door de hobbelige en bochtige jungle. Toen we er eindelijk waren werden we vrijwel meteen geconfronteerd met een ENORME spin. Gelukkig zat ie ergens in een web en ik hoopte maar dat ie daar zou blijven gedurende ons verblijf. Een leukere confrontatie was die met een groot aantal puppies, die het niet erg vonden geknuffeld, aangehaald en opgepakt te worden, dus daar hebben we goed gebruik van gemaakt. Het toilet was uiteraard vrij primitief, maar hé zelfs daar zijn we inmiddels aan gewend (avontuurlijk he). Na een klein beetje informatie over de olifanten was het dan tijd voor de ontmoeting. Ze hebben er drie in totaal, alledrie olifanten die vroeger mishandeld zijn en gebruikt werden als toeristen attractie. Dit reservaat heeft ze opgevangen en laat ze iedere avond vrij in de jungle. In de ochtend komen ze vanzelf terug omdat ze weten dat ze eten krijgen en in bad mogen. Lief he! De oudste olifant was tevens de grootste, 40 jaar en hartstikke lief. Door "BON BON BON" te roepen en je hand met daarin eten omhoog te doen ging hun bek open, was heel schattig. We maakten honderden foto's en genoten van het knuffelen en voeren van de olifanten. Daarna maakten we een medicijn voor de olifanten, schijnt goed te zijn voor hun spijsvertering. Toen dat klaar was, was er eten voor ons. Ondanks dat ik een beetje sceptisch was na het bezoek aan de markt was het erg lekker! Na de lunch was het tijd voor het modderbad. Gewapend met m'n ActionCam gingen we ervoor. Toch wel een beetje spannend met drie van die grote beesten in de modder. Onze tourguide maakte enorm veel foto's terwijl wij de olifanten (en daarmee onszelf) insmeerden met de modder. Heel leuk om te zien hoe ze ervan genoten, maar nog leuker was toen we daarna met z'n allen naar de waterval gingen, om ons af te spoelen. De olifanten rolden door het water, en het werd een heus watergevecht tussen mens en olifant. Als je water op een olifant gooide kon je verwachten dat ze het terug sproeide, en dat was eigenlijk wel een heel schattig gezicht. Echt schoon word je er natuurlijk niet van en daarom maakten we daarna een kleine wandeling door de jungle naar een grotere waterval waar we even konden zwemmen. Toen we terug kwamen was het tijd om op te drogen, fruit te eten en nog wat na te praten. De olifanten stonden op het terrein rustig te knagen op van alles en nog wat, en we hadden nog even de tijd om foto's met ze te maken en ze een laatste keer te knuffelen. Ook de puppies kregen nog even aandacht; en daarna was het alweer tijd om terug te rijden naar de stad. De rit duurde weer bijna 2u en toen we terug kwamen waren we wel toe aan een douche en schone kleding. We wilden graag nog een rooftopbar bezoeken, en pakten een tuktuk naar het Akyra Manor hotel. Helaas zat hun restaurant vol, dus nadat we ergens verderop lekker hadden gegeten zijn we teruggegaan voor de bar. Het uitzicht was prachtig, de banken chill en de cocktails waren heerlijk. Na dit laatste momentje genieten was het tijd om terug te gaan, de tassen te pakken en de kamer op te ruimen.
De volgende ochtend checkten we al vroeg uit, want er stond nog een yoga lesje op de planning! Na wederom een heerlijk ontbijt bij "the salad concept" gingen we naar Yoga Kuukan, vlakbij ons guesthouse. Het was een schattig gebouwtje en het rook er heerlijk (en dat is echt een uitzondering voor Thailand). 300BHT per persoon kostte de les, die anderhalf uur zou duren. Het was een super relaxte en ontspannen klas, de leraar praatte erg rustig en deed duidelijk voor wat we moesten doen. Ik was zo ontspannen dat ik bij het relax moment na de les bijna in slaap viel. Helemaal als herboren dronken we daarna nog wat met de mensen uit de klas en gingen door voor een kopje thee bij een restaurantje. Mocht je ons nog willen zien; YogaKuukan op instagram heeft een foto van de les geplaatst. Echt een enorme aanrader voor wie dan ook ooit nog in Chiang Mai is! Bij het restaurantje hebben we heerlijk een paar uur zitten lezen en thee gedronken. Uiteraard moesten we ook het knoflookbrood even proberen en kwamen tot de conclusie dat dit de lekkerste was die we gehad hadden (en geloof me; we hebben er veel geprobeerd). Toen het een uur of drie was gingen we even langs de supermarkt voor wat snacks voor onderweg, en aten we wederom bij het saladerestaurant. Een beetje weemoedig liepen we terug naar het guesthouse, waar de taxi ons op zou komen halen. We moesten om 17:00 klaar zitten, maar uiteraard kwam de taxi pas om 18:00. De chauffeur was nogal chagrijnig en gooide onze tassen op het dak van de taxi, als dat maar goed zou gaan. In de taxi zat nog een ander meisje; toevallig ook Nederlandse, dus we konden onze frustratie over deze taxi met haar delen. Toen bleek dat er nog 7(!) anderen bij moesten werden we niet heel veel vrolijker. Volledig ingepakt tussen de mensen en hun tassen kwamen we tien minuten te laat bij het busstation aan. We kregen gelukkig redelijk snel een bus toegewezen, en op onze tickets stond ook waar we moesten zitten. Schijnbaar had niemand dat begrepen en waren onze plekken dus bezet, tot groot ongenoegen van de vrouw die iedereen op z'n plek probeerde te krijgen. Het was echt geen optie om iedereen zelf een plek te laten kiezen, en met een hoop gezucht en gesteun werd er gewisseld. De bus was prima, we hadden zelfs een dekentje en hebben beiden lekker geslapen. De stop onderweg was zelfs prima, de toilet was zowaar schoon, ze hadden goedkope chips en we konden even onze benen strekken. Vol goede moed kropen we terug in de bus voor de laatste paar uur. Nou zat het dus zo; de bus zou ons droppen bij Khao San Road, de drukke straat in Bangkok rond een uur of 8. We hadden de planning naar ons hostel van de eerste nacht te lopen, vanuit daar een taxi te regelen en onze backpacks te dumpen, en daarna nog even Bangkok in te gaan. De buschauffeur had echter hele andere plannen want iedereen werd er bij het meest noordelijke busstation van Bangkok uit gemieterd, om 05:00 in de ochtend. Slaapdronken en superchagrijnig kwamen er van alle kanten taxichauffeurs op ons af, en niet wetend wat we moesten doen besloten we met 4 andere meiden een taxi te nemen. Een grote discussie over de prijs volgde, en een van ons probeerde het voortouw te nemen door een prijs te noemen. Voor 600 BHT zouden we naar het vliegveld worden gebracht, en daar waren we oke mee. De chauffeur greep mijn tas en stekkerde ermee naar zijn auto, dus ik ging daar natuurlijk achteraan. Eenmaal bij de auto bleek het een taxi voor 4 personen te zijn. Zucht. Het Nederlandse meisje besloot in haar eentje met de metro te gaan en wij propten ons met z'n vijven in die auto. De achterklep kon de hoeveelheid tassen niet aan en werd vastgebonden met een riem. Onderweg checkte ik even of we wel naar het goeie vliegveld gingen en het volgende probleem diende zich aan. Twee van ons moesten naar DMK en drie van ons naar BKK. De taxichauffeur begon nog harder te piepen dan hij al had gedaan en uiteindelijk kwamen we tot de overeenkomst dat hij voor 500 BHT naar DMK zou rijden en daarna voor 500 (plus 200 tol, afzetter) naar BKK. Moe als we al waren, en hij stopte ook nog bijna midden op de snelweg, stemden we daar maar mee in. Zelfs met betalen was er een probleem want meneer had geen wisselgeld. Heel veel moeite later waren we dan eindelijk verlost en stonden we met z'n drieën (1 meisje uit Israël) op het goeie vliegveld. Daar zitten we nu; we zijn aangekomen om 06:45 en we kunnen pas inchecken om 14:50. Bittere pil als je had bedacht dat je nog wel even je nagels kon laten doen in Bangkok. Maar niks aan te doen; dus we maken er het beste van.
Hierbij eindigt ons avontuur bijna, maar ik zal een afsluitend woordje schrijven als ik weer lekker thuis ben. Ik wil jullie vast bedanken voor jullie enthousiaste reacties, dat heeft enorm bijgedragen aan onze reispret. Heel veel knuffels vanaf de Starbucks op BKK,

Laan en Juul