De voorbereidingen zijn in volle gang

Laura en Elana gaan op 17 juli naar Australië. Dat klinkt de afgelopen weken ongeveer zo: “Jeeeetje, we gaan al over drie weken!”, “GAAN WE AL OVER TWEE WEKEN?” “OMG lau vandaag nog maar 7 dagen!” en meer van dat soort uitspraken, gecombineerd uit vreugde en toch ook een beetje spanning. “Lau, heb jij je Visum al gecheckt? Hoe doe je dat eigenlijk, ik heb nooit een bevestiging gehad”. Om dan vervolgens de mail te checken en te concluderen dat het allemaal prima geregeld is. “Laan, heb jij de gegevens van de binnenlandse vlucht voor mij?” “Huh wat? Oh ja wacht ik denk ergens in mijn mail.. Oh help hier staat dat we maar 1 stuk bagage mogen meenemen en dit is het bestand voor allebei onze tickets?!”. Om dan beter te kijken en te zien dat het gewoon 1 stuk bagage per persoon is. Stiekem hebben we alles prima geregeld en hoeven we alleen maar te wachten tot het 17-7, 21:35 is, we huilend onze ouders, vriendjes en andere aanhang gedag hebben gezegd en we in dat vliegtuig zitten. Want op dat moment begint het avontuur pas echt. En om daar even kort over te zijn; we hebben er ontzettend veel zin in!
Die reis is nog wel een beetje een obstakel in onze gedachten. Laura gaat voor haar koalapak in het vliegtuig, terwijl ik liever iets luchtigs aan doe. Verder hebben we kleurboeken ingeslagen, getwijfeld of we de potloden wel mee mogen nemen in de handbagage omdat het echt heel erg mogelijk is dat je daar iemand mee omlegt, bediscussieerd of we rugzakken of handtassen als handbagage doen en ben ik nog aan het twijfelen hoe groot mijn snackvoorraad moet zijn tijdens deze 24-uur durende reis.
De eerste spulletjes zijn al gepakt en ja, die inhoud van die backpack, dat is me toch ook een opgave. Mijn ouders lachen me al uit als ik zeg dat ik drie paar schoenen meeneem, maar toch ook rekening moet houden met regen dus lange broeken, jurkjes om in uit te gaan en (je weet het maar nooit) en drie bikini’s gaan ook mee. Een buideltasje voor je persoonlijke spullen is misschien niet zo hip, maar wel veilig (al helemaal voor mij, degene die ongeveer 3x per dag haar sleutels kwijt is.). Gelukkig heb ik op dit moment nog een week om erover na te denken gelukkig.
Kortom; echt voorbereid klinkt het nog niet echt. Ware het wel dat we de eerste week al lekker helemaal vermaakt worden dus dat we ons daarna pas zorgen hoeven te maken over de verdere reis. We gaan zoveel mooie dingen beleven en middels deze blog houden wij alle thuisblijvers op de hoogte. Lieve kusjes en knuffels!