Home sweet home!

Wakker worden ging niet zo lekker de volgende ochtend. Vooral Laura had het erg moeilijk, maar zo goed en zo kwaad als het ging pakten we de laatste spullen en gingen we door voor de laatste keer uitchecken. We wilden graag nog even winkelen, dus we strompelden ongeveer naar het dichtstbijzijnde winkelcentrum, waren chagrijnig omdat ze geen hamburgers hadden bij de macdonals om 10 uur 's morgens en haalde ik mijn Pandora armband. Laura besloot aan het eind van de ochtend dat ze toch graag een tattoo wilde; en zo geschiedde. Een paar uur na deze openbaring stond er een kleine kookaburra op haar arm. Best wel schattig! Ook Julian vond dat hij wel wat opgeleukt mocht worden en hij liet zijn tepel piercen. Na deze bijzondere ochtend chillden we nog even met de groep bij de lagoon, en om half 4 was het voor ons dan tijd om te vertrekken. Op het vliegveld in cairns kocht ik een enorm fancy nekkussen en aten we natuurlijk sushi. Met virgin australia vlogen we terug naar Sydney, maar ik was niet enorm te spreken over het vliegtuig. M'n stoel kon niet naar achter, terwijl die van de persoon voor me niet naar voren kon, m'n riem kon niet normaal dicht en ik vond het allemaal gewoon niet zo super. Eenmaal in Sydney kwamen we voor de volgende verassing te staan, we stonden namelijk niet op de goede luchthaven. Domestic AirPort (de naam zegt het al) is alleen een luchthaven voor binnenlandse vluchten, en dus moesten we met de trein naar international AirPort. Daar aangekomen bleek ook nog eens dat we niet konden inchecken, waardoor we de nacht in het openbare gedeelte van het vliegveld zouden moeten doorbrengen (we konden vanaf 05:00 inchecken en we kwamen daar om 21:00 aan) dus dat was nog best een tegenslag. We waren allebei erg moe, onze tassen waren zwaar en niemand was behulpzaam. Het enige hotel tegenover zat vol; en we kregen een aanbieding om voor $200 in een hotel in de buurt te overnachten, maar dit vonden we teveel geld en besloten we niet te doen. De bewakers sloten ons, en nog ongeveer 30 anderen op in een stukje van het vliegveld met wachtstoelen en sanitaire voorzieningen. Gelukkig had ik genoeg te lezen en achteraf viel het allemaal wel mee. Eenmaal ingecheckt viel Laura vrijwel gelijk in de gate in slaap, kocht ik eten bij de Macdonalds (de rest was niet open) en was ik zielsgelukkig toen ik uiteindelijk in het vliegtuig zat. De vlucht was rustig, lekker geslapen en die 12 uur vielen eigenlijk wel mee. Het eten was gelukkig ook wel oke dit keer, dus al met al een prima voortzetting van de reis. In Seoul gingen we lekker naar de Starbucks, winkelden we nog wat (dat vliegveld heeft echt alles...) en aten we bij taco bell. 7 uur wachten was toch best wel weer lang, ik belde nog even met Dennis, appte met mama en omdat er WiFi was kon ik wat afleveringen house kijken in de gate. De terugvlucht naar Amsterdam leek wel jaren te duren. Ik voelde me helemaal niet lekker, wilde niet eten en kon ook niet slapen. Ik keek wel wat goeie films om de tijd te doden, maar wat was ik blij toen ik grond onder m'n voeten voelde. Het was nog even spannend of onze backpacks er ook waren, maar gelukkig kwamen die snel en kon ik eindelijk m'n mama knuffelen. Dat was wel een klein emotioneel momentje, die had ik twee maanden niet gezien. Mijn lieve vriendje kwam me gelukkig ook ophalen, ook die had ik stiekem toch wel gemist. Snel naar huis, nog even een paar uurtjes slapen, en 's avonds naar papa om even bij te kletsen, Rob heel hard te knuffelen en vooral heel blij te zijn dat ik ze allemaal weer zag.

Lieve bloglezers, bedankt voor jullie commentaar, lieve appjes en enthousiasme, ik heb een fantastische reis gemaakt die ik nooit meer zal vergeten!!

Liefs,
Elana