Voetbalstadia en een overweldigende eerste indruk

Edit: foto’s komen bij betere WiFi!


Eindelijk is het dan zover; we mogen naar Afrika! Na de nodige telefoontjes met het thuisfront zondag, de laatste tips en “denk-je-hieraan-tjes” gingen we met iets teveel enthousiasme slapen. Ik stuiterde vanaf 07:20 de kamer door, en om 08:10 liepen we door het centrum naar het station. Heerlijk gezicht al die werkende mensen, als je zelf eindelijk op vakantie mag. Eenmaal op Schiphol waren we uiteraard veel te vroeg en konden we (nog steeds ) niet inchecken. De dag ervoor was het me om toen onverklaarbare redenen niet gelukt om online in te checken. Bij de balie hadden ze gelukkig een verklaring, en met gratis upgrade naar meer beenruimte op de eerste vlucht konden we vertrekken. Eerste bestemming: Madrid! Ons vliegtuig had volgens mij wind mee, want we landden 20 minuten te vroeg. Hierdoor hadden we meer dan 9 uur voor het tweede vliegtuig zou vertrekken en besloten we dan ook het centrum in te gaan. Nou hebben we toch wel iets heel speciaals gedaan voor zo’n reisdag, namelijk het Santiago Bernabéu stadion (Real Madrid) bezocht. Ik ben natuurlijk een voetbal-noob, maar zelfs ik vond het erg indrukwekkend! Het was sowieso al gigantisch groot maar ook het museum erin was erg mooi gemaakt. Aan alle details was gedacht, en dat maakte het extra leuk om zoiets van dichtbij te kunnen bekijken. Na deze ervaring hebben we sangria gedronken op een terras en zijn we daarna met de metro terug gegaan naar het vliegveld. We gingen heel makkelijk terug door de douane (misschien iets te makkelijk want ze zijn niet onwijs aan het opletten op wat er in je tas zit) en daar was het wachten op het gate nummer. Inmiddels begon bij mij de moeheid toe te slaan, en was blij toen we om 22:00 een berichtje kregen dat we naar S23 konden gaan lopen. Nog even een kleine sitenote, dit vliegveld is echt enorm groot. Je kan met de metro van deel A naar deel B, en in ieder deel zijn meer dan 70 Gates. Daarnaast schijnen er nog meer terminals te zijn dan degene waar wij waren, dus je kan je vast voorstellen dat we wat kilometers hebben afgelegd binnen dit vliegveld. In het vliegtuig zelf konden we moeilijk wakker blijven tot het eten en zijn daarna ook meteen in slaap gevallen.

Een paar uur later werd ik redelijk uitgeslapen wakker. Dennis had iets minder lekker geslapen, maar het ontbijt kwam eraan en vanaf toen ging de tijd snel (mede omdat we een uur hebben gedaan over een kruiswoordpuzzel). Iets over half 10 was het moment daar; de landing op OR TAMBO international AirPort. Uiteraard ging iedereen vanaf het moment dat het vliegveld in hun blikveld lag al aan z’n bagage staan trekken, wat resulteerde in een hoop kabaal en irritatie, maar dat was snel vergeten toen we het vliegveld in wandelden. De paspoortcontrole ging snel (ondanks dat wij weer een nieuweling hadden die niet wist dat het paspoort scan apparaat ook aan moest staan voor het zou werken) en ook onze bagage had de overstap gelukkig overleefd.

Nou toen begon het hoor; waar ie-der-een ons voor gewaarschuwd had: Niemand doet hier iets voor niks. Ik had bij de informatiebalie gevraagd waar onze transfer zou staan, en dat meisje had me dat netjes uitgelegd. Een jongen met een hesje van het vliegveld liep daarna ongevraagd met ons mee, en toen ik eenmaal achter hem aan liep dacht ik; shit. Die wil natuurlijk geld zien. En ja hoor, na die 100m “begeleiding” vroeg hij er zelfs om. Met veel tegenzin, maar beetje eigen schuld, heb ik m maar wat gegeven. Inmiddels (6 uur later) kunnen we er wel om lachen. Hebben wij weer.

Na een soepele incheck, een warme douche en een prima lunch besloten we dat we wel wat wilden doen met de dag. Hadden we al bedacht, maar geen idee wat er mogelijk was om op dezelfde dag nog te doen. De meiden van het hotel waren enorm behulpzaam en voor we het wisten stond de “Johannesburg en Soweto” tour op het programma. Ik wist van tevoren niet zo goed wat ik me, ondanks meerdere verhalen die niet al te positief waren, van Johannesburg moest voorstellen. Nou, dat heb ik geweten. We werden opgehaald door onze gids Atha, een onwijs leuke vent met heel veel kennis over de omgeving en de geschiedenis. Het was ongeveer 20 minuutjes rijden naar het centrum van Johannesburg. Of nouja, de stad telt tussen de 8 en 10 miljoen inwoners, dus wat je maar centrum wil noemen. Naarmate Atha meer vertelde, des te stiller wij werden. De woonomstandigheden in deze stad zijn verschrikkelijk. Overal liggen ramen uit, is het vervallen en doorgezakt, mensen worden aangereden op straat als ze aan het werk zijn en de straten zijn niet bepaald rustig. Na een kwartier gereden te hebben door een buurt waar ik écht niet met mijn blonde haartjes had willen lopen kwamen we bij het hoogste gebouw van Afrika; the top of Africa. Hier hadden we prachtig uitzicht over de stad en kregen we meer te weten over de gebruiken hier in Zuid Afrika. Na nog meer sightseeing (veilig vanuit de auto bekeken we een gevangenis midden in de stad en het “Ghandi-plein”) reden we naar het tweede grote stadion in twee dagen; het FNB stadion! Dat is het stadion dat gebouwd en gebruikt is voor het WK voetbal in 2010! Er kunnen 90.000 mensen in, en het was onwijs gaaf om van dichtbij te bekijken.

Na deze korte stop reden we Soweto in. Soweto (SOuth WEst TOwnship) is een township met ongeveer 4,5 miljoen inwoners, echt heel groot dus. Er zijn hier drie klassen huizen, en het verschil tussen de hoogste en laagste klasse is enorm. De hutjes van golfplaten zoals je ze ziet in documentaires ja. Dat is precies wat het is. Wat me wel opviel hier was dat alle mensen vrolijk en vriendelijk waren. Kinderen speelden met z’n allen buiten, er werd gemeenschappelijk gewassen en ik vond de stemming er gemoedelijk. Waar we vooral voor kwamen was het huis waar Nelson Mandela 15 jaar gewoon heeft, voor hij werd opgepakt. Het is een mini museum met een aantal studentes die de rondleidingen doen, ontzettend leuk en interessant. Daarna zijn we naar een heel indrukwekkend museum geweest. Dit museum ging over het conflict tussen de Nederlandse autoriteiten en de lokale bevolking, omdat ze verplicht waren “Afrikaans” te spreken zodat iedereen met elkaar kon communiceren. Bij dit conflict zijn heel veel onschuldige kinderen om het leven gekomen, en om dat alles bij elkaar te zien is wel even heftig. Het museum heet het “Hector Petersen memorial en Museum”, vernoemd naar één van de slachtoffers. Dit was alweer de laatste stop van de dag en na ruim 4 uur touren werden we netjes teruggebracht naar het hotel.

Om kort te zijn over de tour, wij zijn heel blij dat er het gedaan hebben. Deze tour was een veilige manier om de stad te bekijken, en vooral om naar bijvoorbeeld het stadion en het huis van Nelson Mandela te gaan. Het is niet veilig om hier op eigen houtje te gaan rondwandelen, daar is het simpelweg de stad niet voor. Kaapstad, Pretoria en Durban zijn steden waar dat wel kan, om niet een verkeerd beeld te schetsen van hoe het hier ook kan zijn! Vanaf nu gaan we een andere kant van het land bekijken, namelijk, de natuur en de dieren! Daar hebben we beiden onwijs veel zin in, maar zien deze dag zeker als een waardevolle aanvulling op ons Afrika avontuur. Voor nu duik ik even de fitnessruimte (en daarna het zwembad) in en gaan we lekker in het hotel eten. Morgen de auto halen en de Panoramaroute rijden. Tot gauw!!

Liefs,
Elana en Dennis