Adembenemend uitzicht tijdens de panoramaroute

De eerste dag van de panoramaroute! Na een heerlijke nachtrust (die we echt nodig hadden) vol goede moed naar het ontbijt. Een enorm uitgebreid ontbijtbuffet stond ons op te wachten, verschillende broodjes, beleg, muffins, pannenkoeken, ook voldoende warm eten en zelfs een station waar je je eigen omelet kon vullen. Na dit ontbijtje was het tijd voor de uitcheck en de transfer naar het vliegveld, waar de auto zou zijn.

Tsja. De auto. Het huren ging makkelijk, gezien we dat van tevoren hadden geregeld. Het was veel
goedkoper dan we hadden uitgerekend (inclusief cross border fee voor Swaziland) en ondanks dat mijn alarmbellen gingen rinkelen, klopt het echt dat ons eigen risico nul is. Nou zal je denken; je pakt die auto en crosst er mee weg. Dát ging net even anders. Eenmaal bij de auto ging het alarm af, en niet zo’n beetje ook. Blijkt er een alarm deactivator bij te zitten, die je áltijd moet indrukken als je de auto open doet. Wel veilig. Ook was het papiertje met beschadigingen verkeerd (of nouja, gespiegeld maar de tekst bleek wel te kloppen na navraag) en deed de TomTom het niet. Oh en de auto startte niet, maar dat kwam omdat Dennis perongeluk het gas in plaats van de koppeling in had gedrukt (wisten wij veel dat dat het enige was dat niet omgedraaid is). Hilariteit alom dus.

Eenmaal in de startblokken voor vertrek bleek het oplaadpunt voor de TomTom in de auto helemaal niet te werken en konden we helemaal opnieuw beginnen met het checken van een nieuwe auto. Overigens is deze die we nu hebben (en blauwe ford fiësta) een stuk mooier dan die van vanochtend. Dennis mocht het spits afbijten met rijden en eenmaal uit de stad blijkt dat links rijden toch niet zo eng als we dachten.

Rond half twee zagen we een Total tankstation. Dat klonk bekend dus besloten we te stoppen voor lunch en water (je kan hier overigens gewoon uit de kraan drinken, maar het smaakt uiteraard naar chloor). We werden hier verrast door een heleboel dieren! Naast het tankstation was een grote vlakte met daarop zebra’s, buffels en zelfs neushoorns! Dat was een leuke verrassing onderweg en met uitzicht op de diertjes aten we onze lunch op. Tijd om de weg te vervolgen, en inmiddels was Dennis al vrij professioneel aan het rijden. Op de lange wegen dan, want die kruispunten zijn hier echt niks. Mensen dóén maar wat, soms heb je voorrang, soms ook niet, soms kan je inhalen over de vluchtstrook (lieve ouders en schoonouders, dat doen wij uiteraard niet, we blijven liever leven) en soms moet je achter een wagen blijven rijden die bijna in standje achteruit staat. Op een gegeven moment kwamen we in een enorm heuvelrijk gebied, waar het ons opviel dat er behoorlijk veel mini bosbrandjes waren. Door de droogte denk ik dat de velden spontaan in de fik vliegen. Maar het landschap werd breder, de heuvels steiler en de bochten scherper, de panoramaroute op z’n best. Tof om te zien dat het landschap hier zo wisselvallig is, en zo’n bergpas deed me denken aan onze vakanties in Frankrijk vroeger (alhoewel dit landschap wel een beetje anders is). Na bijna 400km kwamen we aan in Graskop, ons dorpje voor de komende dagen. We verblijven in de Mogodi Lodge, net buiten de “drukte”. Druk kan je het niet echt noemen, want het dorpje is ongeveer anderhalve straat. Het complex is prachtig en je hebt hier heel mooi uitzicht over de bergen.

Uiteraard hadden we ook vandaag weer een stomme actie. We kregen kamer 7, en de man bij de receptie had uitgelegd waar dat was. Ik waggelde heel enthousiast naar een kamer waar 7 op stond. Dit was een gigantisch huisje met alles erop en eraan, maar de sleutel paste niet. Wij natuurlijk weer geïrriteerd, tot we onderweg terug naar de receptie een andere 7 zagen. Dát bleek dus kamer 7 te zijn, oeps. Dit kamertje is heel schattig en we hebben tot mijn grote vreugde een bad! Daar was ik wel even aan toe! We hebben in een restaurantje in het dorp gegeten, heel knus, de bediening was supervriendelijk en het eten heerlijk. Om 20:00 waren we terug en de rest van de avond ging de chillmodus aan. Morgen hiken in de Blyde River Canyon!

Die mensen van Europcar zijn overigens wel een beetje sukkels. We moesten een cross-border certificaat kopen (zoals hiervoor gezegd) voor Swaziland, maar bij het wisselen van de auto zijn ze vergeten de licentie ook te veranderen. Met het certificaat wat we gekregen hadden zouden we het land echt niet in komen (en een boete van 5000rand krijgen). Gelukkig kwam ik er in de auto achter en hadden we die avond meteen geprobeerd om te bellen. Achteraf bleek dat helaas zonder succes te zijn, nadat ik bij drie verschillende mensen mijn verhaal had gedaan bleek het nog steeds niet duidelijk en kregen we niks op de mail.

De volgende ochtend scheen het zonnetje al vanaf half 7 vrolijk ons kamertje in. We besloten vroeg te gaan ontbijten zodat we lekker de hele dag zouden hebben voor het verkennen van de omgeving. Het ontbijt was weer fantastisch! Geen buffet dit keer, maar een groot bord met allemaal lekkere dingen, én vers sap (of koffie, in Dennis z’n geval). Daarna moesten we helaas nogmaals bellen met 4 verschillende mensen voor dat cross border ticket, dit keer wél met succes. Na een korte stop voor een kaart van het gebied gingen we op pad. De eerste stop van de dag was “God’s Window”, een uitzichtpunt tussen twee kliffen in. Daarna kon je naar boven lopen, naar een Rainforest uitzichtpunt met inderdaad een prachtig uitzicht over het begin van de Canyon. Eenmaal terug beneden zette ik mijn (of eigenlijk mijn en Juuls) armbandjestraditie voort en vervolgden we onze weg door dit reusachtige gebied. We kwamen langs een paar uitzichtpunten en daarna aan bij de Bourke’s luck potholes, een gedeelde van de Canyon met allemaal kleine watervallen en een hele brede klif, rond uitgesleten. Was erg mooi om te zien! (Helaas vonden toeristenbussen dit ook en waren er voor Afrikaanse begrippen best veel mensen). De stop erna was “the three rondavels”, reusachtige bergtoppen midden in de canyon, met daaronder een groot meer. Denk dat we dit het meest indrukwekkend vonden van alle prachtige uitzichten van vandaag. Via een groot resort in de Canyon, waar we lekker geluncht hebben, reden we terug naar Graskop. De weg was overigens prima te doen, ondanks dat het wel steile en bochtige wegen zijn. We zijn positief verrast over de staat van het wegennetwerk, al helemaal omdat er niet zoveel auto’s schijnen te rijden. Nu zijn we lekker terug bij de Lodge, ook met prachtig uitzicht overigens en liggen we nog even in het zonnetje. Er zit een Afrikaans restaurantje bij, dus dat gaan we vanavond even uitttesten. Morgen vroeg in de benen, want we gaan naar Kruger!! Heel erg veel zin in! Tot gauw!


Liefs,
Elana en Dennis