Vigorous Venice!

En de rest van onze reis bestaat uit Italië! Om 07:40 vertrok onze bus vanaf Ljubljana naar Triëste, om vanaf daar met de trein door te reizen naar Venetië. Ze hadden ons gezegd dat we geen reservering nodig hadden voor die trein, maar daarmee bedoelden ze de regionale (en dus langzamere) trein en niet de snelle. Wij hadden daar uiteraard overheen gelezen en stapten in de luxe snelle trein, omdat we die overstap makkelijk konden halen. Onderweg werd ons verteld dat we hadden moeten reserveren, maar volgens mij had die man een beetje met ons te doen en hoefden we niet nog te betalen gelukkig. Al met al waren we dus goedkoop heel snel in Venetië!
Helaas konden we niet meteen inchecken, maar de host had ons verteld dat we onze spullen kwijt konden op het station en dan de stad in konden gaan. Dat hebben we meteen maar gedaan en we hebben lekker door de stad gelopen de hele middag. De hoeveelheid mensen is hier trouwens echt intens. Voor de "grote" attracties sta je makkelijk een uur in de rij, en daar hadden wij uiteraard geen zin in. De stad is overigens ook echt een soort gigantisch doolhof, met heel veel mini straatjes en bruggetjes. Ziet er overigens wel leuk uit, als je de enorme stroom toeristen weet te vermijden. We waren helemaal naar de andere kant van de stad gewandeld, en gezien we een ov kaart voor 72 uur aangeschaft hadden wilden we met de vaporetto (een OV boot) terug naar het station om onze tassen op te halen. Wat we nog niet wisten toen is dat we op het állerdrukste stationnetje ooit stonden, waar mensen elkaar net niet het water induwden voor een plek. Ook heeft de lokale bevolking voorrang op dit station, dus er was eigenlijk ook bijna geen sprake van doorstroom. Na een kwartier niks opgeschoven te zijn in de rij besloten we de 20 minuten maar terug te lopen naar het station, en dat bleek een goede keuze. Ons appartement bevond zich aan de andere kant van het water, zo'n 15 minuutjes met de bus. We hadden een eigen kamer en deelden de badkamer, keuken en woonkamer met twee andere stellen en dat was prima. De kamer was redelijk ruim en we hadden mooi uitzicht, dus niks te klagen! Toen we aankwamen was er wel een probleempje (lees: probleem) met het water, waardoor er alleen bruin water uit de kraan kwam door werkzaamheden. Gelukkig werd dat snel opgelost toen wij boodschappen gingen doen en konden we eindelijk douchen na deze hele warme en vermoeiende dag (temperaturen boven de 30 graden zijn hier geen uitzondering). Toen Dennis ging douchen sneakte ik snel naar de chocolatier tegenover voor een taartje voor zijn verjaardag alvast. Voor het eten besloten we wel weer de stad in te gaan, dus opnieuw met de bus naar het centrum. We aten in een soort tuintje in het centrum en het eten was prima! Daarna wandelden we nog even lekker door de stad, hopend dat het mooi verlicht zou zijn in de avond. Toen dat een beetje tegenviel besloten we weer huiswaarts te gaan. Uiteraard stonden we bij datzelfde drukke opstapstation voor de boot als die middag, maar we hadden er al ruim 17 km op zitten en wilden eigenlijk echt niet meer lopen. Het was één groot duw en trek festijn waarop iemand op een gegeven moment riep "Are you even human?!", en dat dekte de lading wel aardig. Uiteindelijk op de boot was ik blij toen we weer veilig bij het busstation waren. Inmiddels was het ook al 11 uur geweest en bleven we even wakker tot het 12 uur was en Dennis echt jarig.
De volgende ochtend ontbeten we met taart en gingen we daarna naar Murano, hét glaseiland. Er wordt hier onwijs veel gemaakt van glas, van mini diertjes (lees: mieren en vliegen op ware grote) tot gigantische adelaars, lampen en vazen. We bezochten een demonstratie van het glasblazen en keken onze ogen uit op het, gelukkig best rustige, eiland met talloze winkeltjes. Na een lunch gingen we terug naar de stad (dit keer wel met een rustige boot) om te gaan winkelen! Dat hadden we nog niet echt gedaan, en zo konden we ook het grootste gedeelte van de stad bekijken. Als afstudeercadeau mocht ik mijn eigen tas maken, en daar ben ik echt heel blij mee! Daarna gingen we naar het gigantische "Fenice theater" voor een audiotour. Een prachtig gebouw en er was een repetitie bezig toen wij er waren, dus we hebben ook een stukje van het ballet kunnen zien, een erg leuke bijkomstigheid. Voor het eind van de middag had ik een restaurantje opgezocht om wat te drinken op Dennis z'n verjaardag. Het bleek heerlijk rustig aan het water, met lekkere drankjes en was echt perfect na het drukke centrum. We zaten hier een hele tijd in het zonnetje met biertjes en aperol spritz en precies toen we op de boot terug naar het station zaten begon het te regenen en te onweren. Toen we bij het station kwamen was het oprecht aan het hozen en we trokken een sprintje naar onze bus die net gearriveerd was. Thuis haalden we een mega grote pizza om die in de kamer op te eten, in plaats van weer uit eten. We wilden namelijk in de avond naar een skybar een stukje lopen van het appartement en gelukkig voor ons klaarde het weer ook snel op. We dronken een cocktail met uitzicht op de stad en zagen de zon ondergaan. Een mooie verjaardag, aldus Dennis.
De dag erna wilden we nog wat culturele dingetjes doen en bezochten 's morgens het gedeelte van de stad waar we nog niet geweest waren. Zo zochten we de "verstopte hartensteen" in een steegje en gingen we naar een museum over de geschiedenis van de scheepvaart in Italië. Daar konden we ook in de werf kijken, waar nog steeds schepen staan en dat was behoorlijk tof! Het was daar ook lekker rustig, dus genoeg tijd om even lekker rond te neuzen. Daarna wilden we toch graag nog naar een uitzichtpunt, en hadden gelezen dat er op een klein eilandje eenzelfde toren stond als dé klokkentoren, waar je net zulk mooi uitzicht zou hebben en niet zoveel voor hoefde te betalen. Belangrijker nog, er was geen sprake van een rij en om er te komen liepen we door een prachtige, en vooral lege, kerk waar ik een kaarsje voor opa Rob heb aangestoken. Het uitzicht was inderdaad erg mooi, en er was bijna niemand bovenop die toren. Een aanrader dus! Eenmaal terug in de stad zagen we de ellenlange rijen bij de bekende toren en de basiliek en waren stiekem extra blij dat we daar niet voor in de rij waren gaan staan. We zaten nog een tijdje aan het water en besloten lekker op tijd terug te gaan naar het appartement, gezien we allebei best een beetje moe waren. Onderweg haalden we nog een koekje en een mega merengue bij een bakker, omdat we die nog graag wilden proberen en eenmaal thuis vielen we allebei snel in slaap. Was niet echt de planning, maar we hadden erna tenminste weer energie om de laatste keer de stad in te gaan voor het avondeten. Ik had een heel goed aangeschreven restaurantje gevonden en wonder boven wonder zat het nog niet vol toen we aankwamen! Toen we lekker zaten te eten begon het wederom te regenen, maar gelukkig viel de regen mee toen we na het eten (wat echt super lekker was!) terug liepen naar 't station. Regen laat toeristen ook als sneeuw voor de zon verdwijnen dus hadden we eindelijk prachtig uitzicht op de bekende brug bij Santa Lucia. Ook bliksemde het behoorlijk, en dat wilde ik uiteraard op de foto zetten. Terug in het appartement gingen we met het laatste stukje taart en de rest van de merengue op het balkon zitten om naar de bliksem te kijken. Daarna was het tijd om de spulletjes te pakken en het laatste nachtje te slapen voor we doorreizen naar één van de mooiste steden waar ik ooit geweest ben: Rome!

Liefs,
Elana en Dennis