Storm in de Sossusvlei en dineren in de zee

Tijd voor de Sossusvlei! Als je Namibië op Google opzoekt en op afbeeldingen klikt, zie je voornamelijk plaatjes van de Sossusvlei. We waren dan ook super benieuwd naar deze zandduinen! Het was nog even spannend of we ze wel daadwerkelijk te zien konden krijgen, want het had 's nachts heel erg hard gewaaid (zelfs zo erg dat we van mensen hoorden dat ze in hun auto waren gaan zitten ipv in de tent) en dat was nog niet echt opgehouden. We gingen toch vol goede moed op pad, ondanks dat we door de stofmist eigenlijk niets zagen onderweg. Van onze camping was het ongeveer 30km naar Sesriem en daar is de gate het Naukluft national park weer in. Ik stapte daar uit de auto om onze auto te laten registreren en binnen twee seconden zaten m'n ogen, oren en kleren vol met haarfijn zand.. Prettig begin van de dag! Vanaf de poort was het nog 65km naar de 2WD car park (wel mooi geasfalteerd overigens) voor big daddy Dune (de grootste duin, 325m hoog) vanaf daar is het nog 4km naar de vlakte, maar dat is mul zand en daar kan je dus met een gewone auto niet komen. Maar voordat we daar kwamen reden we langs Dune 45 (45km vanaf de poort), een duin die vaak beklommen wordt om de zonsopgang te bekijken en die niet super hoog is dus voor iedereen begaanbaar. Behalve vandaag, want de mensen die we erop zagen lopen waaiden er nog net niet vanaf.. Ik denk dat er een stuk of 20 mensen waren die aan de tocht begonnen, maar sommigen gaven het vrij snel weer op. Wij besloten niet uit de auto te gaan, en te hopen op beter weer als we de terugweg zouden rijden. We reden door naar de 2WD carpark en parkeerden daar onze auto ook, want met die wind leek het mulle zand ons ook geen goed idee. Vanaf daar gingen er shuttle jeeps en dat was prima. We kwamen mensen tegen die we in Kalahari ook tegengekomen waren, uit Nederland, dus we maakten een praatje over de reis, waarbij zij vertelden dat ze heel vroeg waren opgestaan en vertrokken voor de zonsopgang, maar dat ze door de harde wind de weg niet eens konden zien en niet in de Sossusvlei waren aangekomen. We hadden dus sowieso geluk dat dat nu wel kon! In de Jeep stuiterden we nog net niet tegen het plafond (in tegenstelling tot andere mensen die daar een hoofdwond aan overhielden) en eenmaal aankomen middenin de duinen was de wind al een beetje gaan liggen. 1,5km verderop lag de Deadvlei, een beige vlakte met dode bomen. Die kleuren steken bijzonder mooi af tegen de rode duinen, een magische plek om rond te lopen (al helemaal nu er niemand was, behalve de 6 mensen uit onze shuttle!). De wind was gaan liggen, de lucht strakblauw en het was tijd voor het maken van de nodige foto's. Op de terugweg naar de shuttle konden we eindelijk een beetje van de omgeving zien, ook weer prachtig natuurlijk! Dat rood van die duinen tegen de blauwe lucht, blijft een wonderlijk gezicht. Terug met de shuttle naar de auto en de hele weg terug naar Sesriem rijden, mét uitzicht dit keer. We kwamen uiteraard weer langs Dune 45, dit keer ook met wind, maar zonder mensen! Gezien het wel een stuk minder hard waaide dan in de ochtend besloten we er maar voor te gaan, op naar boven. Bijzonder dat er dan niemand op is vooral, bijna boven waaide ik er bijna vanaf en zijn we, half rennend half lopend, weer naar beneden gevlogen. Leuk om toch nog even gedaan te hebben. Eenmaal terug bij de gate aten we een burger, gooiden we de tank nog maar eens vol en reden we terug over de stuiterweg naar de camping. Inmiddels kenden we de weg een beetje en kon Dennis gelukkig voorkomen dat we gelanceerd werden op bepaalde plekken. Terug op de camping was het hoognodig tijd voor een duik in het zwembad want én we zaten onder het zand én het was 36 graden. Ook las ik weer een boek, dronken we een biertje en probeerden we wederom een nieuwe smaak chips uit. We aten bij de auto met zonsondergang en bekeken de sterrenhemel tijdens de afwas. Tijd om naar bed te gaan ook al, want de volgende dag vroeg vertrekken naar Swakopmund!
Die reisdag ging me toch een partijtje soepel!! Om half 7 naast de tent, tent inpakken, ontbijten, omkleden en voor half 8 in de auto. In anderhalf uur reden we naar Solitaire, een dorpje waar ze de beste Apfelstrudel van Namibië schijnen te verkopen. Zoals de reisagent Solitaire omschreef: Je rijdt op Solitaire aan, er loopt een diertje op de weg en je wijkt daarvoor uit, je bent voorbij Solitaire. Kort samengevat: het is mini. Maar die apfelstrudel, heerlijk!! Vers uit de oven en supergrote stukken, we hadden meteen voor de komende paar uur genoeg gegeten. Door naar walvisbaai! We reden wederom over de steenbokskeerkring, het landschap veranderde naar bergachtig en werd wat groener, en voor we het wisten reden we eindelijk weer eens op een asfaltweg, de laatste kilometers voor de kust! In walvisbaai zat een grote mall, we deden er boodschappen en aten onze lunch (meegebracht uit de bakkerij van de ochtend). Vanaf daar was het nog een half uurtje naar Swakopmund, dus we waren er zo. We slapen in Alte Brücke holiday resort, dat er net zo Duits uitziet als het klinkt! Een eigen badkamertje, met deur en douchegordijn, ruime plek, zelfs een wasservice en een braai. Helemaal prima! Swakopmund is een klein kustplaatsje, heel Duits georiënteerd. Je kunt er veel bekijken, lekker langs het strand lopen (niet zwemmen, das gevaarlijk) en heerlijk eten. Dat hebben we allemaal gedaan! Het is hier wel een stukje kouder dan in de rest van het land, zo'n 20 graden. Best een verschil maar niet onaangenaam! We kochten ook het eerste souvenirtje! Ze zijn hier helemaal niet zo van de souvenirs, we waren eigenlijk nog niks tegengekomen. Hier zit het vol met winkeltjes maar ook met arts en crafts centers, dus die gaan we op ons gemak allemaal bekijken. Nadat we een tijdje door het centrum gewandeld hadden, heel veel straatverkopers hadden afgewimpeld met de tekst: we already have those, thanks! (geen idee wat ze precies verkopen maar in ieder geval allemaal hetzelfde en veel te duur), werkte als een trein overigens, hadden we een beetje trek gekregen. De brouwerij was nog dicht en we wilden graag eten bij Jetty 1905, een restaurant aan het eind van een pier die de zee in loopt, dus we besloten daar maar heen te lopen. Door de populariteit waren we bang dat het al vol zat, maar het opende om 5, om 1 over 5 liepen we naar binnen en ze hadden precies nog een tafeltje voor ons! Geluk! We aten heerlijke sushi, gefrjtuurde jalapeños (misschien slecht idee, na twee was ik er al wel klaar mee haha), ik had fish 'n Chips en Dennis porc ribs. Allemaal even lekker! Kleine side note is wel Dat Dennis dacht dat zijn 800gram ribs inclusief bot zou zijn, maar dat zat er dus niet in hahaha. 800gram vlees voor meneer dus! Daarna konden we niks meer op en besloten we terug te gaan naar de camping. De wekker gaat de volgende dag ook vroeg, want we gaan kayakken!
Liefs,
Elana en Dennis